Эй Худо, Сени ўйлаганимда, Фиғон чекаман, руҳим заифлашади.
Фосиқлар менга тузоқ қўйдилар, Шунда ҳам буйруқларингдан оғиб кетмадим.
Такаббурлар мен учун тузоқ қўйганлар, Улар тўрларининг ипларини ёйганлар, Йўлим бўйлаб менга қопқон қўйганлар.
Шу боис руҳим сўлган, Юрагим қўрқувдан увишиб қолган.
Тўсатдан устига босқинчи юборганингда, Уйларидан дод–фарёдлар кўтарилсин! Ахир, улар мени тутиб олмоқчи бўлиб, чуқур қазидилар, Оёғимни сиртмоққа илинтирмоқчи бўлдилар.