Исроилнинг душманлари узум токига ўхшар, Садўм ва Ғамўра далаларида ўсар, Узумзорларининг меваси заҳарли, Узумлари оғу сингари аччиқдир.
Раббийга олқишлар бўлсин, У ҳар куни оғирлигимизни кўтаради. Худо бизнинг нажотимиздир.
Мисрда буюк ишлар қилган Нажоткори Худони унутдилар.
Эгамизга то абад ишон, Унинг Ўзи абадий Қоямиздир.
Сизлар эса муқаддас байрам оқшомидагидай қўшиқлар куйлайсиз. Эгамизнинг тоғига, Исроил халқининг Қоясига най садолари остида бораётганлардай юракларингиз шодликка тўлади.
Самоларни ёйган, замин пойдеворини ўрнатган, Сизларни яратган Мен, Эгангизни унутиб қўйдингиз. Сизни қирмоқчи бўлган золимнинг ғазабидан Ҳар доим титраб–қақшаб турасиз. Аммо қани энди золимнинг ғазаби?!
Исо шундай жавоб берди: — Осмондаги Отам ўтқазмаган ҳар қандай ўсимлик илдизи билан суғуриб ташланади.