Кунларим бўзчининг мокисидан ҳам тезроқ ўтади, Асло умид бағишламай ўтиб кетаверади.
Агар Худо ниманидир бузса, қайта қуриб бўлмайди, Агар У қамаб қўйса, ҳеч ким қочиб кета олмайди.
Қуртлар эса уни маза қилиб кемиради. Гуноҳкорни ҳатто ўз онаси унутади, Ҳеч ким уни эсга олмайди. Фосиқлар дарахтлардай синдириб ташланади.