Ахир, қабрда фосиқлар ҳам Фосиқлик қилишдан тўхтайдилар–ку! Чарчаганлар ҳам дам оладилар–ку!
Асирлар у ерда жам бўлиб тинч яшайди, Назоратчиларнинг бақир–чақири эшитилмайди.
Катта ҳам, кичик ҳам у ерда бордир, Қуллар ҳам ниҳоят у ерда озоддир.
Иккови ҳам тупроқда бирдай ётади, Уларни қуртлар босиб кетади.