Вақти–соати етмай туриб, улар тўлиқ жазо оладилар, Новдалари гуллаб–яшнамайди.
Эй Худо, фосиқларни Сен Ўликлар диёрига улоқтирасан. Қонхўр, хоин кимсалар асло Умрининг ярмисини ҳам яшамайди. Мен эса Сенга умид боғлайман.
Эгамиздан қўрқиш умрга умр қўшади, фосиқнинг умри эса қисқаради.