“Эй Эгам! Чин қалбимдан Сенга содиқ бўлиб, йўлларингдан юрганимни ва олдингда тўғри ишлар қилганимни эсла.” Шундай деб аччиқ–аччиқ йиғлади.
Юракларида эса Худога содиқ эмас эдилар, Унинг аҳдига бевафолик қилдилар.
“Худо айтди: «Бу халқ Мени тилидагина иззат қилади, Юраклари эса Мендан узоқдир.
Шуни билиб қўйингларки, ҳеч бир фаҳшбоз, ифлос ёки хасису очкўз инсон Масиҳнинг ва Худонинг Шоҳлигидан баҳраманд бўлмайди, чунки айтиб ўтилганларнинг ҳаммаси бутпарастлик билан тенгдир.