Шундай қилиб, Юсуф хўжайинининг илтифотига сазовор бўлди, хўжайинининг мулозими бўлиб қолди. Пўтифар Юсуфни ўз хонадони устидан назоратчи қилиб, бутун мол–мулкини унга ишониб топширди.
Лекин Эгамиз Юсуф билан бирга бўлиб, унга марҳамат кўрсатарди. Натижада зиндонбоши Юсуфга илтифот қиларди.
Хегайга Эстер ёқди, Хегай унга илтифот кўрсатди. Хегай дарров: “Бу қизга пардоз бериб, парваришланглар, унга улушини бериб туринглар, саройдан еттита канизак танлаб олиниб, унга чўри қилиб берилсин”, деб буюрди. У шоҳ ҳарамининг энг яхши бўлмасига қизни ва унинг канизларини жойлаштирди.
Лекин Худо фақирларни эгриларнинг аччиқ сўзларидан, Золимларнинг чангалидан қутқаради.
Шу боис камбағалларнинг умиди бор, Ноҳақликнинг эса оғзи ёпилади.
Уларни асир олганларни Шафқатли бўлишга ундади.
Эгамизга инсоннинг йўллари маъқул келганда, душманлари билан ҳам яраштиради.