Ol ýeriň ujuna çenli uruşlary togtadýar, ýaýlary kül-owram edýär, naýzalary ikä bölüp taşlaýar, galkanlary ot-ýalynda ýandyrýar.
Hökmürowan Reb biziň bilendir, Ýakubyň Hudaýy berkitmämizdir. Sela
Ol tupany asudalyga öwürdi, deňiz tolkunlary köşeşdi.
Isa olara: «Nämä gorkýarsyňyz, eý, imany azlar?!» diýdi. Soňra Ol ýerinden turup, ýele we köle käýedi welin, ol ýere doly ümsümlik aralaşdy.
Isa turup, ýele käýedi, Ol köle: «Sem bol! Bes et!» diýdi. Şonda ýel ýatdy we doly asudalyk boldy.
Onsoň olar gaýyga münüp, ýeke özleri bir çola ýere gitdiler.