«İnsanı kadın doğurur,Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.
Çiçek gibi açıp solar,Gölge gibi gelip geçer.
Ya RAB, gökler över harikalarını,Kutsallar topluluğunda övülür sadakatin.
Ses, «Duyur» diyor.«Neyi duyurayım?» diye soruyorum.«İnsan soyu ota benzer,Bütün vefası kır çiçeği gibidir. metin «Sordu».
Nitekim, «İnsan soyu ota benzer, Bütün yüceliği kır çiçeği gibidir. Ot kurur, çiçek solar, Ama Rab'bin sözü sonsuza dek kalır.»