Halkımın yarasından ben de yaralandım.Yasa büründüm, dehşete düştüm.
Keşke başım bir pınar,Gözlerim bir gözyaşı kaynağı olsa!Halkımın öldürülenleri içinAğlasam gece gündüz!
Yaramdan ötürü vay başıma gelen!Derdim iyileşmez!Ama, ‹Dert benim derdim,Dayanmalıyım› dedim.
Ama bu uyarıyı dinlemezseniz,Gururunuz yüzünden ağlayacağım gizlice,Gözlerim acı acı gözyaşı dökecek,Gözyaşlarım sel gibi akacak.Çünkü RABbin sürüsü sürgüne gönderilecek.
Bütün oynaşların unuttu seni,Arayıp sormuyorlar.Seni düşman vururcasına vurdum,Acımasızca cezalandırdım.Çünkü suçun çok,Günahların sayısız.
Neden haykırıyorsun yarandan ötürü?Yaran şifa bulmaz.Suçlarının çokluğu ve sayısız günahın yüzündenGetirdim bunları başına.
Hiçe saydı beni savunan yiğitleri,Gençlerimi kırıp geçirmek için çağrı yaptı ordulara,Rab erden Yahuda kızınıÜzüm sıkma çukurunda çiğnedi adeta.
«Ağlıyorum bunlara,Gözlerimden yaşlar boşanıyor;Çünkü beni avutan,Canımı tazeleyen benden uzak.Çocuklarım şaşkına döndü,Çünkü düşmanım üstün çıktı.»
Halk Rabbe yürekten feryat ediyor.Ey Siyon kızının surları,Gece gündüz gözyaşın sel gibi aksın!Dinlenme, gözüne uyku girmesin!