Аммо Исо дар қафои қаиқ сарашро ба болишт гузошта мехобид. Шогирдонаш Ӯро бедор карда гуфтанд: «Устод! Магар парво надоред, ки мо мемирем?!»
«Эй Худованд,- ҷавоб дод ба Ӯ Шимъӯни Петрус,- мо ба назди кӣ меравем? Суханони ҳаёти абадӣ аз они туанд.
Мо имон овардем ва фаҳмидем, ки Ту Шахси Муқаддаси Худо ҳастӣ».