Баъд шуморо дастгир карда, азоб медиҳанд ва ҳатто ба дасти марг месупоранд. Ба сабаби Маро пайравӣ карданатон ҳамаи халқҳо ба шумо бо чашми нафрат нигоҳ мекунанд.
Бадиву разилӣ то андозае меафзояд, ки дар дили бисёр одамон муҳаббат намемонад.
Вале касе, ки то ба охир истодагарӣ намояд, наҷот хоҳад ёфт.
Аммо мардум ҳамаи инро бо шумо аз барои Ман мекунанд, чунки фиристандаи Маро намешиносанд.