Дар ин вақт Петрус ба Исо мегӯяд: «Ба мо маънои масали пештар овардаатонро шарҳ диҳед».
Баъд аз байни онҳо дувоздаҳ нафарро вакил таъин намуд, ки доимо бо Ӯ бошанд, то ки онҳоро барои ба мардум эълон кардани хушхабари Худо фиристад
Ӯ дар ҷавоб гуфт: «Модар ва бародарони Ман кистанд?-
ва ба атрофиёнаш нигоҳе карду давом дод,- Ана, инҳо модар ва бародарони Ман ҳастанд.
Вақте ки Исо аз назди мардум рафта, ба хона даромад, шогирдонаш аз Ӯ маънои ин масалро пурсиданд.