Дар Ӯ ҳаёт буд ва ин ҳаёт барои одамон равшанӣ буд.
Равшанӣ дар торикӣ медурахшад ва торикӣ онро фаро гирифта наметавонад.
Он равшании ҳақиқие, ки ба ҳамаи одамон медурахшад, ба ҷаҳон омаданӣ буд.
То Ман дар ҷаҳон ҳастам, Ман нури ҷаҳонам».
Исо ба онҳо гуфт: «Боз муддати кӯтоҳе равшанӣ бо шумо мемонад. Ҳанӯз ки равшанӣ доред, роҳ равед, то ки торикӣ шуморо фаро нагирад, зеро ҳар кӣ дар торикӣ роҳ меравад, ҷои мерафтагиашро намедонад.
Ман ҳамчун равшанӣ ба ҷаҳон омадаам, то ҳар кӣ ба Ман имон оварад, дар торикӣ намонад.