Аллагьым, оланы заманында, бырынгъы заманларда Сен этген ишни оьзюбюзню къулакъларыбыз булан эшитдик, ата-бабаларыбыз хабарлады бизге.
Гёрсетип къой дагъы, Раббим, рагьмулукъларынгны магъа. Сендеги зор сююв де, Сендеги гьакъ гертилик де бир токътавсуз къоруп сакълап турсун дагъы мени.
Рагьму эт магъа, Аллагьым, рагьму эт магъа. Неге тюгюл де, Сендедир жаным аркъатаяв табагъан. Балагьлар ёкъ болуп къалгъанча, къанат тюбюнгню салкъынлыгъында яшынып токътап да турарман мен.
Даим яшап къалайым чы чатырынгда Сени, къоркъунчсуз туруп да къалайым чы къанатларынгны тюбюнде Сени.
– Гьей Ерусалим! Пайхаммарланы оьлтюреген ва оьзюнге багъып йиберилгенлени таш урушгъа тутагъан Ерусалим! Къуш оьзюню балаларын къанатларыны тюбюне жыягъанда йимик, Мен де сени авлетлерингни нече керен жыймагъа сюйген эдим, амма сиз жыйылма сюймедигиз!