Амма Юсуп ону сёзлерин гери уруп, огъар: – Есим оьзюню бары да затына ихтиярны магъа тапшургъан, оьзю буса уьйдеги бир затны да гьайын этмей.
Шу ожакъда мен ону булан тенг ихтиярлы кюйде башчылыкъ этемен. Сенден къайры, мени бары да затгъа ихтиярым бар, неге тюгюл сен ону къатынысан. Шолай уллу яман ишни, Аллагьны алдындагъы шолай гюнагьны мен нечик этме боларман дагъы? – дей.
Зор уллудур парахатлыгъы Сени Къанунунгну сюегенлени, сюрюнмеклик де ёкъдур олагъа.
– Я Раббим, Сен сёз бергенинг йимик, Сен къулунгну гьали парахатлыкъда бу дюньядан гетмеге де къоярсан,
Ибрагьим де огъар: «Гьей балам! Эсинге гелтир чи, оьз яшавунгда сен кёп-кёп ниъматланы алдынг, Лазар буса янгыз азап гёрюп турду. Гьали буса о мунда кеп чеге, сен азап чегесен.
Яхшы ишлер этеген гьар адамгъа буса – биринчилей ягьудилеге, сонг ят халкълагъа, Аллагь макътавлукъ, гьюрмет ва парахатлыкъ бережек!