Шо агьвалатлардан сонг бираз заман оьтюп, Аллагь Ибрагьимни сынавгъа тарыта. – Ибрагьим! – дей Аллагь огъар. – Вай! – деп жавап бере Ибрагьим.
Макътанчыкълар Сени гёз алдынгда токътап туруп болмаслар. Сен яманлыкъ этегенлени барысын да гёрюп ярамайсандыр.
Сынавгъа чыдагъан адам насиплидир. Сынавдан оьтгенден сонг, Аллагь Оьзюн сюегенлеге ваъда этген уьстюнлюкню тажыдай яшавну берер.