Эгер де сиз эдепсизни терс ишин гёрсетип сёйлесегиз, о сизге бетхатир этмес, намуссузну оьпкелесегиз, оьзюгюз абурсуз боларсыз.
Эдепсизни оьпкелесенг, о сени гёрюп ярамайгъан болар. Гьакъыллыны тюзлесенг, о сагъа абур этер.
Къайсы шагьаргъа яда юртгъа гирсегиз де, ким лайыкълы экенни ахтарып, шо шагьардан яда юртдан чыкъгъынча, шону уьюнде къалыгъыз.
Уьюне гирегенде буса, уьйдегилеге: «Уьюгюзге яхшылыкъ», – деп гиригиз.
Эгер лайыкълы буса, о уьйдегилеге шо яхшылыкъ болажакъ, эгер лайыкълы болмаса, яхшылыкъ сизге къайтажакъ.
Сизин къабул этмеген ва сёзлеригизге тынгламагъан уьйден яда шагьардан чыкъгъанда, аякъларыгъыздагъы чангны силкип тайдырыгъыз.
Халкъны кёп жыйылгъанын гёргенде, ягьудилер гюнчюлюк этелер. Павелни сёйлейгенине къаршы чыгъып, огъар яман затланы сёйлейлер.
Ялгъан устазлар оьзлер де англамайгъан затланы сёгюп сёйлеп юрюйлер. Олар тутулуп оьлтюрюлмек учун тувгъан, гьисине гёре яшайгъан англавсуз бир гьайванлар йимик. Олар да гьайванлардай шолай оьлтюрюлежек.
Ялгъан устазланы башгъалагъа гелтирген заралы оьзлеге зарал болуп къайтажакъ. Олагъа гюндюзгю ярыкъдагъы йыбав татли тие. Олар намуссуз ва пасат адамлар. Сизин булан кеп чегегенде, олар оьзлени ялгъанларындан къуваналар.
Олар даим зиналыкъны гьакъында ойлашып туралар ва бир заманда да гюнагьдан тоймажакълар. Олар токъташмагъан адамланы алдатып тузакъгъа багъып тарталар. Оланы юреклери сутурлукъгъа уьйренип битген. Олар налатланма тийишли авлетлердир!
Олар тюз ёлдан тайышдылар ва адашдылар. Яманлыкъ булан къолда этилген къазанчны сюйген Босорну уланы Баламны ёлуна тюшдюлер.
Амма шо заман тилсиз эшек, инсан тилинде сёйлеп, Баламгъа этген яман иши саялы урушгъанлыкъ ону делилик этмеклигин токътатды.
Бу адамлар сувсуз булакълагъа ва ел къувалап айланагъан булутлагъа ошап къалалар. Олар учун къарангылыкъны зулматы гьазирленип де битген.
Гюнагьлы табиатыны напсларына чакъырыв эте туруп, олар адашып юрюйгенлерден янгы арчылма башлагъанланы оьзлеге багъып тарталар.
Олар адамлагъа азатлыкъ гелтирежекбиз деп ваъда этелер, оьзлер буса бузукълукъланы къулларыдыр. Неге тюгюл де, инсан оьзюнден уьст гелгенни къулудур.
Раббибиз ва Къутгъарывчубуз Иса Месигьни гьакъындагъы билимден таба бу дюньяны мурдарлыкъларындан къутулгъан адамлар шо мурдарлыкъларыны таъсирине янгыдан къайтып тюшсе ва олардан тюп болса, оланы гьалы алда болгъанындан да бузукъ болур.
Аллагьны тюз ёлун биле де туруп, оьзлеге аманат этилген сыйлы буйрукъдан гери тайышмакъдан эсе, шо тюз ёлну бирдокъда билмей къалмакълыкъ адамлар учун хыйлы да яхшы болур эди.
Шолай адамланы гьакъында айтывларда тюз айтылгъан: «Ит къусгъан ерине къайтып гелир» ва «Донгузну нечакъы кириндирсенг де, о ятып булгъанмагъа хавну табар».