Эки ягъына къарап, Иса якъчыларына: – Бай гишиге Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмеге нечик къыйындыр! – дей.
Якъчылары Ону сёзлерине тамаша болалар. Амма Иса олагъа дагъы да булай дей: – Балаларым! Бай адамгъа Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмеге нечакъы да къыйын болар!
Бай гишиге Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмекден эсе, тюеге инени гёзюнден оьтмеге рагьатдыр!
Олар оьтесиз бек тамаша бола ва бир-бирине: – Олай буса, ким къутгъарылмагъа болур дагъы? – деп сорайлар
Иса, олагъа къарап: – Инсанлар учун бу имкансыз зат, амма Аллагь учун буса тюгюл. Аллагь учун бары да зат имканлы, – дей.
Иса булай дей: – Тар къапудан гирмеге къаст этигиз, неге тюгюл, сизге айтаман, кёплер гирмеге сюежеклер, тек болмажакълар.