Магъа: «Я Раббим! Я Раббим!» – дейген гьар ким Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмежек. Онда янгыз кёклердеги Атамны сюегенин этегенлер болажакълар.
Мени яныма гелеген, Мени сёзлериме тынглайгъан ва оланы кютеген адамны ким булан тенглешдирме ярайгъанны Мен сизге гёрсетермен.
Ону уьй къурагъанда терен къазып кюрчюсюн ташны уьстюне салагъан адам булан тенглешдирмеге ярар. Оьзенлер ташып, ташгъын гелип, сув урунгъан заманда, шолай ишленген уьйню тербетмеге болмай, неге тюгюл о яхшы ишленген.
Мени сёзлериме тынглап, оланы кютмейген адамны топуракъны уьстюнде кюрчюсюз уьй къургъан адам булан тенглешдирмеге ярай: оьзен ташып, сув гелип урунгъан заманда, шолай уьй шоссагьат чёгюп къала, олай уьйню бузулуву къоркъунч гелтире.
Аллагьны каламын янгыз эшитип къоймакъ булан оьзюгюзню алдатып къоймагъыз, ону кютме де кютюгюз!
Каламгъа тынглап, ону кютмейген гиши оьзюню сыпатына гюзгюден къарайгъан гишиге ошайдыр.
О къарап, оьзюн гёрер, тайгъанда буса, бет келпети нечик экенни унутуп къалар.
Аллагьны азатлыкъ гелтиреген камиллешген Къанунуна тынглама да тынглап, унутуп къоягъан тюгюл, огъар тергевлю тынглайгъан, ону къоллай туруп, огъар гёре юрюйген адам оьзюню амалларында насипли болур.