Фарисейлер гелип, Иса булан эришмеге башлайлар. Ону сынап къарамакъ учун, О оьзлеге кёкден бир аламат гёрсетсин деп тилейлер.
Шонда Къанундан яхшы англагъан бир дин алими туруп, Ону сынама сююп: – Устаз, даимлик яшав алмакъ учун, мен не этме герекмен? – деп сорай.
– Мусаны Къанунунда шо гьакъда не язылгъан? Нечик англайсан? – деп сорав булан жавап бере Иса.
– «Раббинг Аллагьны бютюн юрегинг булан, бютюн жанынг булан, бютюн гючюнг булан ва бютюн гьакъылынг булан сюй» ва «ювугъунгну оьзюнгню йимик сюй», – дей о.
– Тюз жавап бердинг, шолай эт, даимлик яшав алажакъсан, – дей Иса.
Дин алимлерден бирлери: – Устаз, Сен яхшы айтдынг, – дей.