Книга От Луки Cтих 28 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

От Луки Новый Завет

Ветхий Завет

Бытие

Псалтирь

Притчи

Новый Завет

От Матфея

От Марка

От Луки

От Иоанна

Деяния

Иакова

1. Петра

2. Петра

1. Иоанна

2. Иоанна

3. Иоанна

Иуды

К Римлянам

1. Коринфянам

2. Коринфянам

К Галатам

К Ефесянам

К Филиппийцам

К Колоссянам

1. Фессалоникийцам

2. Фессалоникийцам

1. Тимофею

2. Тимофею

К Титу

К Филимону

К Евреям

Откровение

← Предыдущая

От Луки

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Оьзюне тынглагъан халкъгъа бары да айтагъанын айтып битгенде, Иса Капернагьумгъа гире.

Онда бир юз асгерни башчысы болгъан. Ону кёп сюеген бир къулу бек авруп оьле тура болгъан.

Юз асгерни башчысы, Иса гелгенни эшитип, оьзюню къулун сав этсин деп, Огъар тилемеге ягьудилени тамазаларын йибере.

Олар Исаны янына гелип, Огъар бек ялбарып тилеп: – О Сен оьзюне шолай кёмек этмеге лайыкълы адам,

о бизин халкъыбызны сюе ва бизге синагогну да о къуруп берген, – дейлер.

Иса олар булан гете ва юз асгерни башчысыны уьюне ювукълаша. Шо юз асгерни башчысы оьзюню янына ювукъларындан Исагъа шулай айтсын деп йибере: – Я Раббим, авара болма! Сен мени уьюмню ичине гирмеклигинге мен лайыкълы тюгюлмен.

Шо саялы Сени янынга гелмеге оьзюмню де лайыкълы гёрмедим, тек Сен бир сёз сёйлесенг, мени къулум сав болуп къалажакъ эди.

Мен де оьзюмню гьакимимни табилигиндеги бир адамман, мени табилигимде де асгерлер бар. Бирине: «Гет!» – деймен – гете, башгъасына: «Гел!» – деймен – геле, къулума да: «Муну эт!» – деймен – эте.

Иса бу сёзлени эшитгенде, огъар тамашалыкъ этип, Оьзюню арты булан гелеген халкъгъа булай дей: – Сизге айтаман, гьатта Исрайылда да Мен бу къадар уллу имангъа къаршы болмадым.

Йиберилген адамлар уьйге къайтып гелгенде, авруйгъан къулну сав болуп табалар.

Шондан сонг, узакъ къалмай, Иса Наин деген бир шагьаргъа гете. Иса булан бирге Ону якъчылары ва кёп халкъ да бола.

Иса шагьарны къапуларына ювукълашгъан заманда, онда бир тул къатынны биргине-бир уланыны сюегин алып чыгъып геле болгъан. Шагьардан бу къатын булан кёп халкъ геле болгъан.

Къатынны гёрюп, Раббини огъар языгъы чыгъа. Къатынгъа О: – Йылама, – дей.

Ювукълашып, табутгъа тие ва гётерип алып барагъанлар токътайлар. – Гьей улан, сагъа айтаман, тур! – дей Иса.

Оьлю туруп олтура ва сёйлемеге башлай. Иса ону анасына тапшура.

Барысын да къоркъув къуршай ва: – Бизин арабызда бир уллу пайхаммар белгили болду. Аллагь Оьзюню халкъына кёмекге гелди, – дей туруп, Аллагьгъа макътавлар этелер.

Ону гьакъындагъы шолай хабар бютюн Ягьудеягъа ва айлана якълагъа яйылып гете.

Ягьия пайхаммарны якъчылары огъар бары да бу хабарны билдире.

Ягьия, оьзюню якъчыларындан экевюн янына чакъырып, оланы Рабби Исаны янына: – Гелмеге герекли Сенмисен яда биз башгъасын гёзлейикми? – деп айтмагъа йибере.

Исаны янына гелип, олар: – «Гелмеге герекли Сенмисен яда биз башгъасын гёзлейикми?» – деп сорамагъа Сени янынга бизин Ягьия йиберген, – дейлер.

Шо заман О кёплени аврувлардан, сыркъавлардан ва жинлерден сав этип ва бир кёп сокъурланы гёзюн ачдырып турагъан заман болгъан.

Иса олагъа булай дей: – Барып, эшитген ва гёрген затларыгъызны Ягьиягъа айтыгъыз: сокъурлар гёз ача, акъсакълар юрюй, яман гён аврувлулар сав бола, сангыравлар эшите, оьлюлер тириле ва пакъырлагъа Сююнч Хабар билдириле.

Насиплидир Магъа шеклик этмейген.

Ягьия йиберип гелгенлер гете. Сонг Иса халкъгъа Ягьияны гьакъында айтмагъа башлай: – Дангылгъа не гёрмеге деп баргъан эдигиз? Ел чайкъайгъан бир къамушну гёрмегеми?

Дагъы кимни гёрмеге баргъан эдигиз дагъы? Тизив опуракълар гийген адамны гёрмегеми? Тизив опуракълар гиегенлер, кюрлюкде яшайгъанлар пачаланы къалаларында болалар.

Кимни гёрмеге деп баргъан эдигиз? Пайхаммарны гёрмегеми? Дюр! Сизге айтаман: сиз гёрген адам пайхаммардан да уллудур.

Ягьия пайхаммарны гьакъында Сыйлы Язывларда булай язылгъан: Муна, Мен Сени алдынга Оьзюмню чавушумну йиберемен. О Сени алдынгда ёлунгну гьазирлежек.

Сизге айтаман: инсанланы арасында Ягьиядан оьр болуп дагъы бирев де ёкъдур, амма Аллагьны гьакимлигини тюбюндегилени инг гиччиси де ондан уллудур.

Параллельные места

От Луки 1:15

Ягьия Раббибизни алдында уллу адам болажакъ, чагъыр ва оьзге ички ичмежек, анасындан тувгъандан тутуп онда Аллагьны Ругьуну гючю болажакъ.

Исагъа тынглагъан бары да халкъ, гьатта ясакъчылар да, Аллагьны ёлу адилли экенине мюкюрлюк этген. Неге тюгюл де, сувгъа чомуп, Ягьия оьзлени Аллагьгъа тапшурсун деп, олар ону янына гелелер.

Фарисейлер ва дин алимлер буса Ягьия, сувгъа чомуп, оьзлени Аллагьгъа тапшурмагъанына гёре, Ону ёлун гери уралар.

О заман Иса булай дей: – Бу наслуну адамларын Мен ким булан тенглешдирейим? Олар кимге ошайлар?

Олар майданда олтуруп: «Биз сизге зурнай сокъдукъ, сиз буса бийимедигиз, биз сизге мунглу йырлар йырладыкъ, сиз буса тююнюп йыламадыгъыз», – деп бир-бирине къычырагъан яшлагъа ошайлар.

Ягьия гелгенде, ораза тутду ва чагъыр ичмеди, амма сиз: «О жинли адам», – дейсиз.

Мен, Инсанны Уланы, гелгенде, ашадым ва ичдим. Сиз буса: «Къарагъыз, ашама ва чагъыр ичме сюеген адам, ясакъчыланы ва гюнагьлыланы къурдашы!» – дейсиз.

Амма Аллагьны гьакъылыны гертилиги Ону ёлуна тюшгенлени ишлеринде гёрюнедир.

Фарисейлерден бириси Исаны тюш ашгъа чакъыра. Фарисейни уьюне гирип, Иса ону тепсисинде олтура.

Шонда о шагьарда яшайгъан гюнагьлы бир къатын, Иса фарисейни уьюнде олтургъанны билип, ичинде бек арив ийисли майы булангъы чыны кажинни гелтире.

Исаны аякълары бар якъда токътап йылай туруп, бу къатын Ону аякъларына гёзьяшларын акъдырмагъа башлай. Сонг оьзюню чачлары булан гёзьяшларын сибирип, Ону аякъларын оьбе ва шо арив ийисли майны сюрте.

Исаны уьюне чакъыргъан фарисей шону гёргенде: «Бу Адам герти пайхаммар болгъан эди буса, Оьзюне тиеген къатын ким ва нечик къатын экенни билер эди. Бу чу бир гюнагьлы къатын», – деп ойлаша.

Иса булай дей: – Симон, мени сагъа бир-эки айтагъаным бар. – Айт чы, Устаз, – дей о.

– Бир бай адамны эки борчлусуну бири огъар беш юз гюмюш акъча, биревюсю элли гюмюш акъча борчлу болгъан.

Оланы тёлемеге бир заты да болмагъаны саялы, о экевюнден де гечген. Энни айт чы сен, шо адамланы къайсы бай адамны кёп сюежек? – дей Иса.

Оьзюне кёпню гечгени деп ойлайман, – деп жавап бере Симон. – Сен тюз ойлайсан, – дей Иса.

Къатынгъа багъып къарап, Иса Симонгъа булай айта: – Гёремисен бу къатынны? Мен сени уьюнге гелдим, сен Магъа аякъларымны жувмагъа сув сама бермединг. Бу къатын буса Мени аякъларымны гёзьяшлары булан жувуп, чачлары булан сибирди.

Сен мени оьпмединг, о буса Мен гелгенден берли токътавсуз Мени аякъларымны оьбюп тура.

Сен Мени башыма зайтун май сюртмединг, о буса Мени аякъларыма арив ийисли май сюртдю.

Мен сагъа айтайым неге экенни: о кёп сюе, неге тюгюл де кёп гюнагьлары гечилген. Кимни гюнагьлары аз гечиле буса, о аз сюе.

Иса къатынгъа: – Сени гюнагьларынг гечилди, – дей.

Ону булан бирче тепсиде олтургъанлар: «Гюнагьланы да гечеген Бу кимдир?» – деп ойлашмагъа башлайлар.

Амма Иса къатынгъа: – Иманынг сени къутгъарды, сен буса гьали парахатынга уьюнге гет, – дей.

← Предыдущая

От Луки

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Выбор основного перевода