Аллагь Ибрайимге булай дей: – Оьз уьлкенгни, къардашларынгны ва атангдан къалгъан ожакъны къой. Мен сагъа гёрсетген уьлкеге багъып бар.
Шолайлыкъда, барыгъыз, бары да халкъланы Мени якъчыларым этигиз. Атаны, Уланны ва Аллагьны Ругьуну да аты булан оланы сувгъа чомуп, Аллагьгъа тапшуругъуз.
– Гюнагьларыгъыздан гечилмек учун, сизин гьаригиз товба этмеге ва Иса Месигьни аты булан, сувгъа чомдуртуп, оьзюгюзню Аллагьгъа тапшуртмагъа герексиз. Шолай этсегиз, Аллагь сизге Оьзюню Ругьун бережек.
Исрайылгъа товба этмеге ва гюнагьларындан гечме имканлыкъ болсун учун, Есибиз ва Къутгъарывчубуз этип, Аллагь, Ону Оьзюню онг ягъында олтуртуп, оьр даражалагъа чыгъарды.
Шолайлыкъда, къардашларым, билип къоюгъуз: гюнагьларыгъызны гечилежеги сизге Исадан таба билдириле.
Гетген заманларда болгъан билмеслиги саялы Аллагь инсанланы гюнагьламай. Амма гьали гьар ерде оланы барысына да товба этсинлер деп буюра.
Бизин Аллагьгъа байлавлу инанывларыбызны сыры уллу экенни бирев де инкар этмес: О къаркъарада гёрюндю, Аллагьны Ругьу булан тасдыкъ болду, малайиклер Ону гёрдю, Ону гьакъында халкълагъа билдирилди, Огъар дюньяда халкълар иман салдылар, макътавлугъу булан оьрге алынды.
Сонг мен кёкню ортасында учагъан бирдагъы бир малайикни гёрдюм. О ер юзюнде яшайгъанлагъа – гьар миллетге, гьар къавумгъа, гьар тюрлю тиллерде сёйлейгенлеге ва гьар халкъгъа билдирмек учун, даимлик Сююнч Хабарны алып геле эди.