Шюкюрлюк этигиз чи Раббибизге, неге тюгюл де рагьмулудур Ол, гьар даимгедир зор сюювю де Ону.
Шо замандан тутуп Иса якъчыларына Оьзю Ерусалимге барма, тамазаланы, баш дин къуллукъчуланы ва дин алимлени къолундан кёп азап чекмеге, оьлтюрюлмеге, сонг уьчюнчю гюн къайтып тирилмеге гереги гьакъында сёйлемеге башлай.
Шо заман Иса олагъа: – Неге сиз гьали де англамайсыз? – дей.
булай дей: – Магъа, Инсанны Уланына, кёп азап чекмеге, тамазаланы, баш дин къуллукъчуланы ва дин алимлени янындан гери урулмагъа, оьлтюрюлмеге ва уьчюнчю гюн тирилмеге герек болажакъ.
Амма олар бу сёзлени англамайлар ва шолар олар учун сырлы кюйде къала. Шону олар Исагъа сорамагъа да къоркъалар.
Он эки якъчысын янына чакъырып, Иса олагъа: – Муна биз Ерусалимге бара турабыз. Онда Инсанны Уланы гьакъында пайхаммарлар язгъан бары да зат яшавгъа чыгъажакъ.
Иса олагъа Мусадан башлап бары да пайхаммарлагъа ерли Сыйлы Язывларда Оьзюню гьакъында язылгъан затланы англата.