Чыны савутну гесегидей къуруп къалды мени гючюм-къуватым, хырданыма ябушуп къалды тилим мени. Сен де къабурдагъы чанггъа айландырып къойдунг мени.
Бу иш ягьуди Пасха байрамны лап алдында бола. Иса, бу дюньяны къоюп, Атасыны янына гетме Оьзюне заман етишгенни биле. О бу дюньяда Оьзюнюки болгъанланы сюйген ва гьали де сюювю нечик дазусуз экенни гёрсетген.
Атасы Оьзюню къолуна бары да къудратны бергенни, Оьзю Аллагьдан гелгенин ва къайтып Ону янына гетежегин билип,
Ер юзюнде Мен Сени макътавлугъунгну артдырдым ва Магъа Сен тапшургъан ишни кютдюм.
Иса Оьзюню башына гележек балагьны биле буса да, чыгъып олагъа: – Кимни ахтарасыз? – деп сорай.