– Анам, Магъа да, сагъа да шо не аварадыр? Мени заманым гьали де гелмеген, – дей Иса огъар.
Якъчыларындан бириси, Иса айрокъда сюегени, тепсиде Иса булан янаша олтургъан болгъан.
Петерни ва Иса кёп сюеген башгъа бир якъчысыны янына чабып барып, О: – Раббибиз Исаны къабурдан чыгъарып алып гетгенлер, Ону къайда салгъанын да билмейбиз, – дей.
Олар Мариямгъа: – Гьей къатын! Неге йылайсан? – деп сорай. – Раббимни алып гетгенлер, Ону къайда элтип салгъанны билмеймен, – дей о.
Шо вакъти Исаны кёп сюеген якъчысы Петерге: – О чу Раббибиз! – дей. Петер О Рабби Иса экенин эшитгенде, белине уьст опуракъларын да чырмап (о чечинген болгъан), кёлге атыла.
Петер де, бурлугъуп къарап, оьзлени арты булан Исаны кёп сюеген якъчысы гелегенни гёре. Ахшамгъы ашны вакътисинде Исагъа ювукълашып, о: «Я Рабби, Сагъа хыянатлыкъ этежек ким болур?» – деп сорагъан якъчысы болгъан.