Бу адам, гече Исаны янына гелип, Огъар: – Устаз, биз Сени Аллагь Оьзюню ёлун гёрсетмек учун йибергенин билебиз. Неге тюгюл де, Аллагь оьзюне кёмек этмеген гиши Сен гёрсетеген аламатланы гёрсетип болмас эди, – дей.
– Эгер Аллагь сизин Атагъыз эди буса, сиз Мени сюер эдигиз. Мен Аллагьны янындан гелдим, гьали буса мундаман. Мен Оьзюмден гелмедим, Мени О йиберди.
Атасы Оьзюню къолуна бары да къудратны бергенни, Оьзю Аллагьдан гелгенин ва къайтып Ону янына гетежегин билип,
Ким Мени буйрукъларымны къабул гёрюп кюте буса, о Мени сюедир. Мени сюегенни Атам да сюер, Мен де сюермен, огъар Оьзюмню де гёрсетермен.
Иса огъар булай жавап бере: – Ким Мени сюе буса, о Мени сёзлеримни кютер. О адамны Атам да сюер. Биз о адамны янына гелип, ону булан бирче яшап къаларбыз.
Магъа берген сёзлерингни Мен олагъа бердим, олар да къабул этдилер. Мен Сени янынгдан гелгенимни гертиден де англадылар, Мени Сен йибергенге инандылар.