– Тилегиз – сизге берер, излегиз – табарсыз, эшикни къагъыгъыз – сизге ачар.
Шогъар гёре сизге айтаман: дуа этегенде, не зат тилесегиз де, шо сизге болажакъгъа инаныгъыз, сиз де шону алажакъсыз.
Менден не зат тилесегиз де, Мен сизин учун этежекмен, неге тюгюл шону булан Уланы Атасына макътавлукъ гелтире.
Мени атым булан не зат тилесегиз де, Мен шону этежекмен.
Шо гюн Мен Атам булан бирликде, сиз Мени булан бирликде, Мен де сизин булан бирликде экенликни англажакъсыз.
Мени сиз сайламадыгъыз, сизин Мен сайладым. Барып емиш гелтиригиз деп, сизге иш де тапшурдум. Мен сюеген зат – шо емишлер узакъ сакъланагъан емишлер болмакъдыр. Шо заман Атам, Мени атымдан не зат тилесегиз де, сизге бары да затны бережек.
Биз Аллагьны алдына тартынмайлы гелип болагъаныбызны себеби шудур: биз Ондан Оьзю рази къалагъан не затны тилесек де, О шону къабул этер. Биз Аллагьгъа инанабыз. Оьзю сюеген гьар не затгъа къыйышывлу болуп биз не зат тилесек де, О бизин эшитегенге инанабыз.
Гьар не тилесек де, Оьзю бизин эшитегенни билегенибизге гёре, тилеген затыбызны О бережегин де билебиз.