Аллагьым! Гюндюзлер чакъырыв этемен – гьеч къулакъасмайсан Сен магъа, гечелер де чакъырыв этемен – гьеч рагьатлыкъ ёкъ магъа.
Амма Сен сыйлысан чы, Сенсен чи тахда олтургъан. Сагъадыр Исрайыл макътав этеген.
Сагъадыр умут этип тургъан аталарыбыз; умут этип тургъанлар, Сен де оланы азат этип турдунг.
Чакъырыв эте эдилер олар Сагъа, къутгъарылып къала эдилер олар да; Сагъа эдилер умут этеген олар, гьеч илыкъма да тюшмей эди олагъа.
Мен бусам инсан тюгюл, хуртмандыр; адамланы хорлаву, халкъ да жиргенч гёреген затмандыр.
Мени гёрюп турагъанланы барысы да мени мысгъыллап туралар; башларын силлей туруп, авзулары булан булай сёйлеп туралар:
«Раббиге эди ол аркъатаягъан; азат этсин дагъы ону. Рабби рази къала болгъан сонг, Рабби Оьзю къутгъарма да къутгъарсын дагъы ону».
Амма анамны къарнындан мени чыгъаргъан, ону кёкюрегинде мени якълагъан Сен эдинг.
Анамны къурсагъындан берли де Сагъа депдир мен къалгъаным; тувмадан берли де Сенсендир мени Аллагьым.
Арекге тайып къалма дагъы менден; неге тюгюл де къайгъы ювукъдадыр, кёмекчим буса ёкъдур.
Душманларым бугъалар йимик къуршап алып туралар мени; Башан деген топуракъдагъы гючлю бугъалар да аралап туралар мени.
Гьавгъа деп гьазирленген, къычырагъан арсландай авзуларын да ачып токътагъанлар олар магъа.
Сувдай агъылып гетди яшавум мени; бары сюеклерим де тёгюлюп гетди мени; юрегим де балавуздай ирип гетди ичимде.
Чыны савутну гесегидей къуруп къалды мени гючюм-къуватым, хырданыма ябушуп къалды тилим мени. Сен де къабурдагъы чанггъа айландырып къойдунг мени.
Неге тюгюл де, итлер аралап къойдулар мени; кёп санавда яманлар да къуршап алдылар мени; къолларыма, бутларыма чанчдылар мени.
Бары сюеклеримни санап болур эдим мен. Мени гёрюп, тамашагъа йимик къарап токътагъанлар олар.
Опуракъларымны оьз арасында пайладылар, абамны буса чёп салып алдылар олар.
Амма Сен, Раббим, менден ареклеге чыгъып къалма дагъы. Къудратым мени! Магъа кёмекге алгъаса дагъы Сен.
Къылычдан къутгъар дагъы мени, итлерден де азат эт дагъы биргине-бир жанымны.
Арсланны авзундан азат эт дагъы мени; къыр бугъаланы мююзлеринден де сакъла дагъы мени.
Бираз ари тайып, О ерге де къапланып, булай дуа эте: – Атам! Эгер имканлы буса, Мени бу къысматдан къутгъар! Амма Мен сюеген кюйде тюгюл, Сен сюеген кюйде болсун.
Иса къайтып якъчыларыны янына гелгенде, оланы юхлай туруп таба. Петерге: – Мени булан бирче бир сагьат сама юхламай туруп болмадыгъызмы?
Юхламагъыз. Болажакъ сынавлардан оьтмек учун, дуа этигиз. Юрек хыял этсе де, къаркъараны буса гючю ёкъдур! – дей.
Иса янгыдан, бирдагъы керен ари тайып, булай дуа эте: – Атам! Бу къысматдан Магъа оьтюп гетме имканлы тюгюл буса, Сен айтгъан кюйде болсун дагъы!
Къайтып гелгенде, якъчыларын дагъы да юхлай туруп таба. Олар юхусундан гёзлерин ачып болмайлар.
Оланы къоюп, дагъы да ари тая. Шо сёзлени де айтып, уьчюнчю керен де дуа эте.
Сонг Иса, якъчыларыны янына гелип, олагъа булай дей: – Сиз гьали де ятып юхлап рагьатланамысыз? Муна, болжал ювукълашды. Мен, Инсанны Уланы, гюнагьлыланы къолуна бериле тураман.
Туругъуз, гетейик! Муна, гьали Магъа хыянатлыкъ этеген адам да ювукълашып геле.
Мундан сонг олар Гетсамания деген бир ерге гелелер. Иса якъчыларына: – Мен дуа этип битгинче, сиз мунда олтуруп туругъуз, – дей.
О Петерни, Якъубну ва Югьанны Оьзю булан ала, къайгъырмагъа ва гьалекленмеге башлай.
Олагъа: – Юрегимни терен къайгъы басгъан, мунда Мени булан къалып, юхламай туругъуз! – дей.
Бираз ари тайып, ерге къапланып, шо мюгьлет болма тарыкълы зат, имканлы буса, Оьзюне етмесин деп, дуа этмеге башлай.
Иса: – Атам! Сени къудратынг етмейген зат ёкъ. Мени бу къысматдан къутгъар! Амма Мен сюеген кюйде тюгюл, Сен сюеген кюйде болсун, – дей.
Иса къайтып якъчыларыны янына гелгенде, оланы юхлай туруп таба. Петерге булай дей: – Сен юхлаймысан? Бир сагьат сама юхламай туруп болмадынгмы?
Юхламагъыз. Болажакъ сынавлардан оьтмек учун дуа этигиз. Юрек хыял этсе де, къаркъараны буса гючю ёкъдур!
О дагъы да ари тайып, алдагъы дуасындагъы сёзлени айта туруп дуа эте.
Къайтып гелгенде, якъчыларын дагъы да юхлай туруп таба. Олар юхусундан гёзлерин ачып болмайлар. Огъар не жавап берегенин билмейлер.
Уьчюнчю гезик де оланы янына гелип, Иса: – Сиз гьали де ятып юхлап рагьатланамысыз? Таманыгъыз! Заман етишген. Мен, Инсанны Уланы, гюнагьлыланы къолуна бериле тураман.
Туругъуз, гетейик! Муна, гьали Магъа хыянатлыкъ этеген адам да ювукълашып геле, – дей.
Иса, уьйден чыгъып, гьар заман барагъан кюйде Зайтун Тавгъа бара. Ону арты булан якъчылары да бара.
Иса олагъа: – Болажакъ сынавлардан оьтмек учун, дуа этигиз, – дей.
Оьзю буса таш атгъанда етишеген мезгилге олардан ари тайып ва тизлеринден токътап:
– Гьей Атам! Тилеймен Сенден, бу къысматдан Мени къутгъар. Амма Мен сюеген кюйде тюгюл, Сен сюеген кюйде болсун, – дей туруп дуа эте.
Кёкден бир малайик гелип, Огъар ругь якъдан гюч бере.
Азап чеге туруп, О дагъы да къасткъылып дуа эте. Ондан тёгюлеген тер ерни уьстюне тюшеген къан тамчылар йимик бола.
Дуа этип битгенде, О якъчыларыны янына геле ва оланы дерт басмакъдан юхлай туруп таба.
Олагъа: – Сиз неге юхлайсыз? Туруп, болажакъ сынавлардан оьтмек учун, дуа этигиз, – дей.
Гьали Мени юрегим гьалек. Мен не дейим? «Атам! Мени бу мюгьлетден къутгъар!» – дейими? Мен чи бу дюньягъа шону учун – шо мюгьлет учун гелгенмен!