Неге тюгюл де, Олдур бизин Аллагьыбыз, биз де Ону халкъыбыздыр, Оьзю гьайын этеген къойларыбыздыр Ону. Огь, эгер де гьали Ону авазына бир тынглагъан болгъай эдигиз сиз:
«Мерибада йимик, дангылдагъы Массада йимик, оьчлю этмегиз чи юреклеригизни.
Шонда эди чи ата-бабаларыгъыз Мени сынайгъан, Мени тергейген, Мен этегенни гёрюп турса да.
Къыркъ йыл гьакитип турду Мени шо наслу, Мен де: „Олар даим Мени ёлумдан тайышалар, буйрукъларымны кютмейлер“, – деп айтдым.
Шону учун, къазанланып йиберип: „Олар Мени рагьатлыгъымны ерине бир заманда да гирмеслер“, – деп ант этдим Мен».
Аллагь шо саялы башгъа гюн белгилеген ва шо гюнге «Бугюн» деп айтгъан. Арадан шончакъы заман гетип, шо гюнню гьакъында, оьрде эсгерилгенде йимик, Давутну Забур китабында О булай айтды: Эгер бугюн сиз Ону сесин эшитсегиз, юреклеригизни хырчаланма къоймагъыз.
Аллагьны Ругьу да бизге шо гьакъда шагьатлыкъ эте. Муна Ону башлап айтгъан сёзлери: