Ибрагьим гёзлерин гётерип къарай – алдында уьч адам эретуруп тура. Чабып олагъа багъып барып, алдында ерге къапланып ятып, Ибрагьим булай дей: – Бийим, ярай буса, сени къулунг болгъан мени ягъымдан оьтюп гетип къалма хари.
Мен ач болгъанда – Магъа ашама бердигиз, сувсагъанда – сув ичирдигиз, ят болдум – Мени сыйындырдыгъыз.
Аллагьны тарчыкълыкъгъа тюшген халкъына кёмек этигиз. Къонакъланы сююп къабул этигиз.