Мен бир затны билемен: къайсы шагьаргъа барсам да, Аллагьны Ругьу мени азап ва туснакъ къаравуллайгъанын айта.
Бизин яныбызгъа гелип, о Павелни белбавун алды, ону булан оьзюню къолларын-бутларын байлады. О булай айтды: – Аллагьны Ругьу булай сёйлей: Ерусалимдеги ягьудилер, бу белбавну есин шулай байлап, ят халкъланы къолуна бережеклер.
Ону оьзлени Къанунуна байлавлу эришивлюклерде айыплайгъанын англадым, амма оьлтюрмек яда туснакъгъа салып сакъламакъ учун ону гьеч айыбы ёкъну билдим.
Олар Месигьни къуллукъчуларымы? Мен Месигьге олардан эсе артыкъ къуллукъ этемен (шолай айтмакъ авлиялыкъ буса да)! Мен артыкъ къыйын тёкгенмен, мен туснакъларда артыкъ болгъанман, мени артыкъ яман токъалагъан, мен кёп керенлер оьлю гьалында болгъанман.
Ягьудилер магъа беш гезик отуз тогъузар керен къамучу булан урдулар.
Уьч керен мени таякълар булан тюйдюлер. Бир керен таш урушгъа тутдулар. Мен уьч керен гемени дагъытылывуна тюшдюм. Бир керен сав гече ва сав гюн денгизде къалдым.
Мен даим юрюшде турдум. Сув балагьны, къачакъланы, оьз халкъымны, ят халкъланы ва ялгъан къардашларымны себебинден къоркъунчлукъгъа тарыдым. Мен шагьарда, дангылда ва денгизде къоркъунчлу гьаллагъа тюшдюм.
Мен гьалсыз болгъунча ишлеп ва загьмат тёгюп турдум. Нечесе керенлер юхусуз къалдым. Мен ач къалдым, сувсабымдан янып турдум, кёп керенлер рызкъысыз турдум. Исси гийинме имканлыгъым болмай, сувукълукъ не экенни билдим.
Булардан къайры да, Исагъа иман салгъанланы бары да жыйынларыны гьар гюнлюк къайгъысы магъа яллыкъ бермей.