Раббибизден болуп тюгюл эсе, гьакъыл да, англав, насигьат да ёкъдур.
Гьей хыр тутуп къалагъанлар, Аллагьгъа юрегин салмайгъанлар ва Ону сёзюне къулакъ асмайгъанлар! Сизин ата-бабаларыгъыз йимик, сиз де даим Аллагьны Ругьуна къаршы чыгъасыз!
– Я Рабби, Сен кимсен? – деп сорай Савул. – Сен гьызарлайгъан Исаман.
Биз Раббибиз Иса Месигьге иман салгъанда, О бизге савгъатын – Оьзюню Ругьун – берди. Гьали Аллагь олагъа да шолай савгъатын берди. Шо саялы Аллагьгъа къаршы чыкъмагъа мен киммен дагъы?
Аллагьны «авлиялыгъы» инсанланы гьакъыллыгъындан эсе оьрдедир, Аллагьны «гючсюзлюгю» буса инсанны гючлюлюгюнден эсе гючлюдюр.