оланы туталар, ахшам вакъти экени саялы, эртен болгъунча туснакъгъа салып сакълайлар.
Бирден Раббибиз йиберген малайик гелип гёрюне ва туснакъны нюр шавлаландырып къоя. Къабургъасына тюртюп, малайик Петерни уята ва: – Тез тур! – дей. Ону къолларындан бугъавлар уьзюлюп тюшюп къала.
Малайик огъар: – Опуракъларынгны ва аякъгийимингни гий, – дей. Петер о айтгъанны эте. Сонг малайик огъар: – Уьстюнге опурагъынгны да гийип, мени артыма тюш, – дей.
Малайик чыгъып, Петер ону арты булан юрюй. Амма малайик этеген затлар тюлюнде тюгюл, гёзюне гёрюнеген затлардыр деп ойлаша.
Биринчи ва экинчи къаравуллардан оьтюп, олар шагьаргъа чыгъагъан темир къапуну янына гелелер. Къапу олагъа оьзлюгюнден ачылып къала. Олар къыргъа чыгъалар. Бир орамдан оьтген сонг, малайик бирден ёкъ болуп къала.
Бирден гючлю кюйде ер тербенип йибере, туснакъны кюрчюлери чайкъала. Шоссагьат бары да къапулар ачыла, бары да туснакъланы бугъавлары чечилип тюше.