– Къардашлар! Аталар! Гьали оьзюмню якълап мен сёйлежек затлагъа къулакъ асып къарагъыз, – дей о.
Артындагъы гюн асгербашы, ягьудилер Павелни не учун айыплайгъанын билмеге сююп, ону бугъавларын чече. О баш дин къуллукъчулагъа ва бютюн ягьудилени оьр мажлисине жыйылсын деп буюра. Павелни гелтиртип, оланы алдында эретургъуза.
Шо саялы Аллагьны ва адамланы алдында намусум таза болсун учун, оьзюм де даим къаст этемен.
Биз не зат булан оьктем болабыз? Айрокъда сизге бакъгъан якъда бу дюньяда оьзюбюзню Аллагьдан гелеген ачыкълыкъ ва гьакъ юреклик булан тутагъанлыкъда намусубуз бизге юк болуп токътай. Биз инсан гьакъылына тюгюл, Аллагьны рагьмусуна аркъа таяйбыз.
Гечеси-гюню булан сени учун дуа эте туруп, ата-бабаларым этгенде йимик, таза намусум булан мен Аллагьгъа къуллукъ ва Огъар шюкюр этемен.