Савул Шамгъа ювукълашып барагъанда, огъар бирден кёкден тюшюп гелеген бир шавла гёрюне.
Гьанания гетип, шо уьйге гире. О Савулну уьстюне къолларын салып: – Савул, къардашым, гелеген ёлунгда сагъа гёрюнген Раббибиз Иса, сен янгыдан гёреген болсун ва сен Аллагьны Ругьундан толсун деп, мени йиберди, – дей.
Мен урлукъ чачдым, Аполлос сугъарды, амма Аллагь буса оьсдюрдю.
Месигьни ёлунда сизин минглер булан насигьатчыларыгъыз бар буса да, аталарыгъыз кёп тюгюл. Мен Иса Месигьни ёлунда Сююнч Хабарны кёмеги булан сизин атагъыз болдум.
Мен элчи экенни гёрсетеген муъжизатланы, аламатланы ва гьайран ишлени кёбюсю сизин арагъызда уллу чыдамлыкъ булан этиле эди.