Жаратқан Ием қорқынышты шұңқырданМені тартып шығарды әрі батпақтан;Дәу тастың үстіне тұрғызды аяғымды,Нық, қауіпсіз қылды қадамдарымды.
Сарқыраған суларың долданғандаҰласа береді тасқын тасқынға,Сенің бар суларың, толқындарың даМені басып, асып кетіп жатты да.
Су ағымындай басып тастар еді,Тасқын судай бізді тұншықтырар еді,
«Қиын-қыстау кезімде, уа, Жаратқан Ием,Саған сиындым, жауап бердің де Сен.Сонда тұңғиықтың терең түкпіріненКөмек сұрап саған жалбарынған ем,Шақырған даусыма құлақ салдың да Сен.