Осы адамдардың бәрі патшаның алдынан өтіп бара жатқанда, сол аймақтың бүкіл халқы қатты дауыстап жылап тұрды. Ақыры патша да Қидрон сайынан өтіп, барлық адамдарын ертіп елсіз даланың жолына қарай бет алды.
«Киелі тауым Сионда Мен ӨзімОсы патшамды тағайындаған едім!»
(Дәуіттің жыры.)Уа, Жаратқан, Сенің тұрағыңда кім тұра алады,Киелі тауыңда кімнің тұруына болады?
Өйткені өмірдің қайнары Өзіңсің,Жарықты көреміз нұрыңда Өзіңнің.
Сырымды Саған ақтарған кезімдеМынау бірден түседі менің есіме:Мен көпшілікті жетелеген едім,Құдайдың үйіне қарай өрледім,Мейрамдаған халықпен бірге жүрдім,Шат-шадыман болып шүкірлік еттім.
Ол көктен көмек жолдап аман сақтайды,Мені өкшелеп қудалағанды қорлайды. Иә, Құдай рақымы мен шындығын сыйлайды.
Өзіңнің тұрағың жер бетіндегіҚандай сүйкімді, уа, Әлемнің Иесі!