Пенденің өмірі қып-қысқа, соның өзі де әбден мазасыз.
Адам гүл секілді өсіп шығып, солып қалады, өткінші көлеңкедей болған жерінде қала алмайды.
Адамзат атаулы шығарған деміңдей,Атақты, атақсыз бәрібір бекердей,Таразыға бәрін салып көргенде,Жеңіл олар шығарған деміңнен де.
Ескерші өмірімнің қысқалығын,Қандай бекершілікке адамзатты бұйырдың!
Алған деміне ғана ұқсайды адам,Өткен көлеңкедей күндері қысқарған.