Ен-Геди жүзімдігінің қынагүл шоғындай.(Күйеу жігіт:)
Таң атып, көлеңке қысқара түскенше,Мүр шайыры бар тауға көтерілейінші,Жұпар шайыр төбесінде жүрейінші!
Көтерілші, самал желім, солтүстіктен,Сондай-ақ, жылы желім, оңтүстіктен,Өзімнің бақшама соғып келсеңші,Жұпарларын оның тарата берсеңші!Сүйген жарым өз бақшасына келсін,Тәтті жемістерінен таңдап жесін!
Сүйіктісіне сүйене айдаладанКім екен мынау өрлеп келе жатқан?(Жас келін:)Мен сені алма ағашының астында,Анаң саған жүкті болған орнында,Толғатып, сені туған жердің маңындаҚоздырып ұйқыдан оятып алдым да.
Жел айдаған бұлттай зымырап, көгершіндей ұясына қарай зулап келе жатқан бұлар кімдер?
Үйге кіргенде анасы Мәриямның қасындағы Нәрестені көрген ғұламалар жерге жүгіне кетіп, Оған иіліп ізет білдірді. Содан олар алып келген сандықшаларын ашып, Сәбиге сый-тартуларын: алтын әрі жұпар шайыр мен мүр атты хош иісті заттарды ұсынды.