Есікті ашсам, сүйіктім жоқ екен,Кері бұрылып, кетіп қалған екен!Кеткеніне жүрегім лүпіл қаққан,Іздеп шықсам да, таппадым еш жақтан!Шақырсам да, жауап бермеді маған.
Қарауылдар қаланы аралап жүрді,Ұстап алып мені, ұра берді.Күзетшілер қамал үстіндегіЖұлып тастады менің бет пердемді.
— Мен қамалыңның үстіне күзетшілер қойдым, уа, Иерусалим. Олар күндіз-түні үнсіз қалмай, мінажат етуге тиіс.Ей, Жаратқан Иеге сиынатындар, ешқашан жалбарынуларыңды доғармаңдар!
«Ей, пендем, Мен сені Исраил халқына күзетші етіп тағайындадым. Сондықтан Менің аузымнан шыққан сөзімді естіген сайын халыққа Менің атымнан ескерту жаса!
Өздеріңе Құдайдың хабарын айтқан жетекшілеріңді ұмытпаңдар. Олардың қалай өмір сүріп, қалай бұ дүниеден кеткендерін естеріңде ұстап, сенімдерін үлгі-өнеге етіңдер!