Сен маған сақшы қоятындай мен буырқанған теңіз не алып айдаһар ма едім?
Мен бәрібір зұлым деп айыпталады екенмін. Ендеше ақталуға тырысып нем бар?
Алаңсыз едім, Ол мені екіге бөлді. Мені мойнымнан қармап ұстап, кесек-кесек қылып сындырды. Мені Өзіне нысана қылып алды.
Алайда: «Маған келіп-кетер не бар? Күнә жасамасам, маған қандай пайда болмақ?» деп те сұрайсыз.
Күнә жасасаңыз, соныңызбен Құдайға не істейсіз? Күнәларыңыз тіпті көбейіп кетсе, Оған қандай әсер етесіз?
Сол заманда ұнамды жүзімдік жайлы мына жырды айтыңдар:
Жаратқан мергендей садағын тарта берді,Жебелері үшін нысана етті мені,