Алайда зұлымдардың шырағы қашан мезгілінен бұрын сөнген еді? Қашан бастарына пәле түскен еді? Қашан Жасаған Ие оларға қаһарланып, қайғы-қасірет жіберген еді?
Уа, Ием, маған шырақтай нұр шашасың,Уа, Құдайым, түнегімді жарық қыласың.
Әділдің нұры жарқырап жанар,Зұлымның шырағы өшіп қалар.
Әке-шешесін қарғағанныңЖанары қара түнекте сөнер.
Болашағы жоқ зұлым жанның,Шырағы ерте өшер зымиянның.