Ал Ешүрун семіріп қыңырланды,Халық әбден тойынып қоң жинады,Тіпті өзін жаратқан Құдайды менсінбеді,Жартастай Құтқарушысынан безіп кетті.
Халық бөгде тәңірлерге табынды,Бұларымен Жаратқанды ызаландырды,Жексұрын пұттармен қаһарландырды,
Жүректерінде жоқ мейірімділік,Ауыздарынан шыққандары — менмендік.
Олардың жүрегі сезімсіз боп қасарысқан,Ал мен рақат табамын тағылымыңнан.