Usłyszeli trzej przyjaciele Hioba o wszystkim, co na niego spadło, i przyszli, każdy z nich z miejscowości swojej: Elifaz z Temanu. Bildad z Szuach i Sofar z Naamy. Porozumieli się, by przyjść, boleć nad nim i pocieszać go.
Teraz zabrał głos Elifaz z Temanu i tak rzekł:
Mój wróg niech stanie się winny, przeciwnik niech będzie występny!
Rozgniewał się i na trzech przyjaciół, że nie znaleźli odpowiedzi i potępili Boga.
Hiob na to odpowiedział Panu, i rzekł:
Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić.
Kto przesłania zamiar nierozumnie? O rzeczach wzniosłych mówiłem. To zbyt cudowne. Ja nie rozumiem.
Posłuchaj, proszę. Pozwól mi mówić! Chcę spytać. Racz odpowiedzieć!
Dotąd Cię znałem ze słyszenia, obecnie ujrzałem Cię wzrokiem,
stąd odwołuję, co powiedziałem, kajam się w prochu i w popiele.