Книга Иов Cтих 5 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Иов Stary Testament

Stary Testament

Книга Бытие

Книга Исход

Книга Левит

Книга Числа

Книга Второзаконие

Книга Иисуса Навина

Книга Судей

Книга Руфь

Первая книга Царств

Вторая книга Царств

Третья книга Царств

Четвёртая книга Царств

Первая книга Паралипоменон

Вторая книга Паралипоменон

Ездра

Неемия

Есфирь

Иов

Псалтирь

Притчи

Екклесиаст

Песня Песней

Исаия

Иеремия

Плач Иеремии

Иезекииль

Даниил

Осия

Иоиль

Амос

Авдий

Иона

Михей

Наум

Аввакум

Софония

Аггей

Захария

Малахия

Nowy Testament

Св. Евангелие от Матфея

Св. Евангелие от Марка

Св. Евангелие от Луки

Св. Евангелие от Иоанна

Деяния св. Апостолов

Послание Иакова

Первое послание Петра

Второе послание Петра

Первое послание Иоанна

Второе послание Иоанна

Третье послание Иоанна

Послание Иуды

Послание к Римлянам

Первое послание к Коринфянам

Второе послание к Коринфянам

Послание к Галатам

Послание к Ефесянам

Послание к Филиппийцам

Послание к Колоссянам

Первое послание к Фессалоникийцам

Второе послание к Фессалоникийцам

Первое послание к Тимофею

Второе послание к Тимофею

Послание к Титу

Послание к Филимону

Послание к Евреям

Откровение Иоанна Богослова

← Предыдущая

Иов

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Hiob na to odpowiedział i rzekł:

Dokąd mnie dręczyć będziecie i gnębić waszymi słowami?

Dziesiąty raz mnie znieważacie. Nie wstyd wam nade mną się pastwić?

Gdybym naprawdę zbłądził, tkwiłaby we mnie nieprawość.

Jeśli naprawdę chcecie triumfować, próbujcie dowieść mi ohydy.

Параллельные места

Псалтирь 37:17

bo ramiona występnych będą połamane, a sprawiedliwych Pan podtrzymuje.

Wiedzcie, że Bóg mnie pognębił, swe sieci rozstawił wokoło.

Gdy krzyknę: Gwałt — nie ma echa, Ratunku! — ja nie mam prawa.

Drogę mi zamknął — nie przejdę; na ścieżkach ciemności roztoczył.

Pozbawił mnie całkiem godności, koronę zerwał mi z głowy,

wszystko poburzył. Odchodzę. Nadzieję mi podciął jak drzewo.

Zapłonął na mnie swym gniewem, za wroga mnie swego poczytał.

Przybyły wszystkie hufce, wytyczyły drogę przeciwko mnie i oblegają mój namiot.

Bracia ode mnie uciekli, znajomi stronią ode mnie,

najbliżsi zawiedli i domownicy, zapomnieli mnie goście mego domu.

Dla moich służebnic jam obcy, stałem się w ich oczach nieznany.

Na sługę wołałem bez skutku, me usta musiały go prosić,

żonie mój oddech niemiły, i cuchnę własnym dzieciom,

gardzą mną nawet podrostki, szydzą, gdy staram się podnieść.

Odrazę wzbudzam u bliskich, nastają na mnie kochani.

Do skóry, do ciała przylgnęły mi kości, ocaliłem (tylko) ciało moich dziąseł.

Zlitujcie się, przyjaciele, zlitujcie, gdyż Bóg mnie dotknął swą ręką.

Czemu, jak Bóg, mnie dręczycie? Nie syci was wygląd ciała?

Któż zdoła utrwalić me słowa, potrafi je w księdze umieścić?

Żelaznym rylcem, diamentem, na skale je wyryć na wieki?

Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje, na ziemi wystąpi jako ostatni.

Potem me szczątki skórą odzieje, i ciałem swym Boga zobaczę.

To właśnie ja Go zobaczę, moje oczy ujrzą, nie kto inny; moje nerki już mdleją z tęsknoty.

Powiecie: Po cóż nalegać? Czyż powód oskarżeń znajdziemy?

Wy sami drżyjcie przed mieczem, bo gniew za grzechy zapłonie. Wiedzcie, że sądy istnieją.

← Предыдущая

Иов

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Выбор основного перевода