Первое послание к Фессалоникийцам 5:3
Co się zaś tyczy tych, co pozostaną, ześlę do ich serc lękliwość w ziemi nieprzyjaciół, będzie ich ścigać szmer unoszonego wiatrem liścia, będą uciekać jak od miecza będą padać nawet wtedy, kiedy nikt nie będzie ich ścigał.
Czyż rośnie papirus bez błota, czy się krzewi sitowie bez wody?
Przeszyje go, wyjdzie mu z grzbietu, błysk ostrza — z wątroby, owładnie nim przerażenie.
Kiedy bowiem będą mówić: Pokój i bezpieczeństwo — tak niespodzianie przyjdzie na nich zagłada, jak bóle na brzemienną, i nie ujdą.