падыдзі да мурашкі, гультаю, паглядзі на шляхі яе, і будзь мудры.
Няма ў яе ні валадара, ні прыстаўленага, ані ўпраўцы;
а яна рыхтуе летам свой хлеб, зьбірае ў час жніва пракорм свой.
Дакуль ты, гультаю, будзеш ляжаць? калі ты ўстанеш ад сну твайго?
Крыху пасьпіш, крыху падрэмлеш, крыху склаўшы рукі паляжыш:
і прыйдзе, нібы валацуга, беднасьць твая, і галеча твая, як разбойнік.