Другое да Карынфянаў 4:10
як арол будзіць гняздо сваё, носіцца над птушанятамі сваімі, распасьцірае крылы свае, бярэ іх і носіць іх на перэі сваім,
сэрца маё ўражанае, і высахла, як трава, аж я забываюся есьці мой хлеб;
Вось чаму, маючы зь міласьці Божай такое служэньне, мы не маркоцімся;
нас адусюль гнятуць, але мы ня прыгнечаныя; мы ў роспачным стане, але не ўпадаем у роспач;
нас гоняць, але мы не пакінутыя; нас валяць, але ня гінем;
заўсёды носім у целе мёртвасьць Госпада Ісуса, каб і жыцьцё Ісусава адкрылася ў целе нашым.
Падумайце пра Таго, Хто перацерпеў такі над Сабою глум ад грэшнікаў, каб вам не зьнемагчы і не паслабіцца душамі вашымі.