Мая скура пачарнела на мне, і косьці мае абгарэлі ад сьпёкі.
Ты аддаў нас, як авечак, на поед, і расьсеяў нас між народамі;
аддаў нас на зьдзекі суседзям, на глум і зьнявагу наўкольным;
О, каб дарогі мае былі простыя да захаваньня Тваіх пастановаў!
Заклінаю вас, Ерусалімскія дочкі, сарнамі ці палявымі ланямі: ня будзеце і ня турбуйце каханай, пакуль не прачнецца сама!
Горлінка ў горнай цясьніне, пад паветкаю скалаў! Пакажы мне свой тварык, дай мне пачуць твой галасок; бо твой голас — салодкі, бо мне тварык твой вабны!
як чырвоная стужка — губы твае, і любасныя твае вусны; як палавінкі граната — шчочкі твае пад кудзеркамі тваімі;
Заклінаю вас, Ерусалімскія дочкі: як сустрэнецца вам мой каханы, што яму скажаце вы? Скажэце, што я зьнемагла ад каханьня.